Ik heb de liefde voor fotograferen en alles daaromheen meegekregen van mijn vader.
Het leuke van oud worden is dat je zoveel ontwikkelingen meemaakt: van boxcamera uit de 30-er jaren uit de vorige eeuw, tot de camera van mijn smartphone anno 2020
Op deze pagina een stukje van mijn fotografie verleden
Het begin
Mijn allereerste camera was de oude boxcamera van mijn grootvader
Hier ging een ouderwets filmrolletje in en je kon de hele film verpesten door de film aan het eind niet goed genoeg door te draaien. Als je dan de achterkant te vroeg openmaakte, werd de hele film overbelicht.
Met die boxcamera heb ik een poosje geëxperimenteerd en mijn vader kreeg zo de bevestiging dat ik echt zijn interesse in fotografie geërfd had.
Ik kan me niet zo heel veel meer herinneren van het werken met die camera
Tijd voor een eigen camera
Samen kochten we mijn eerste camera een Agfamatic 300
Het bijzondere aan deze camera waren de rode knop die de anti-bibber knop werd genoemd. Geweldig voor beginnende fotograafjes en mensen met bibber handen. De foto zou zo niet, of in elk geval minder, bewogen moeten zijn. Het tweede bijzondere was dat het niet meer met een filmrolletje werkte maar met een filmcassette die je er zo inklikte. Zo kon je een film niet, per ongeluk, overbelichten
Je kon instellen of het een heldere dag was, een bewolkte of dat je een portretfoto wilde maken. Flitsen ging met blokjes die je er bovenop klikte
De Philips Magicubes. Een blokje met vier flitslampjes erin. Je moest het blokje, na geflitst te hebben, handmatig naar het volgende lampje draaien. Na gebruik gooide je het blokje weg. De flitsblokjes pasten op alle gangbare camera’s uit de jaren 70/80 van de vorige eeuw. Van ingebouwde, automatische, rode ogen reducerende flits had nog niemand gehoord.
Opvolger
De volgende camera had ook weer iets nieuws. Ook een Agfa en ook met de anti-bibberknop
Ook deze volautomatische camera werkte met een cassette. In plaats van doordraaien of overhalen naar de volgende foto, duwde je de camera dicht en trok hem weer open. Klaar voor de volgende foto. Ook deze camera werkte met flitsblokjes
Digital is different
Toen ik wist dat ik niet meer terug aan het werk kon, heb ik van mijn laatste salaris een digitale camera gekocht. En dan hebben we het echt over een heel andere techniek ten opzichte van de Agfa’s
Een preview venster is een heel andere manier van fotograferen dan door een zoeker kijken. De Cybershot heeft zo’n scherm en het duurde niet lang voor ik daar helemaal aan gewend was. Geen filmpje meer of cassette, maar een 1gb geheugenstick en een batterij die je moet opladen. Een kabeltje waarmee je zo je foto’s op je pc/laptop kunt laden en nooit meer foto’s hoeft te laten ontwikkelen, was werkelijk een enorme verbetering. Veel meer automatische instellingen, maar ook om handmatig belichting, scherpte etc. in te stellen. Camera’s moeten nu megapixels produceren. Deze heeft 5.1 megapixels. De meeste smartphones hebben er tegenwoordig meer. In theorie was het mogelijk om er lenzen bij te kopen, maar die waren duur en bijna niet verkrijgbaar. Ik heb er vele foto’s mee gemaakt. Want je ontdekt dat je rustig 10 foto’s van hetzelfde onderwerp kunt maken en er dan uiteindelijk 1 overhouden, zonder extra ontwikkelkosten. Voor het eerst ook video met geluid erbij en zo leer ik dat ik niet zo’n filmer ben, maar meer iemand voor detailfotografie. En dan met name in de natuur.
Deze kreeg ik voor kerst een aantal jaren geleden. Een flinke stap vooruit in foto technologie. Mijn eerste spiegelreflex camera met opzetbare lenzen, volautomatische instellingen of volledig handmatig. Deze heeft 24 megapixels, betere lenzen en ik maak weer gebruik van de zoeker, ook al kan het ook via een scherm. Er valt zo veel meer te leren over je camera en, eerlijk gezegd, mijn oude hersens willen dat niet meer zo goed opnemen. Ik ben en blijf dus een goedwillende amateur die mijn leven vastlegt met een camera. En net als het leven zelf, zijn mijn foto’s vol van onvolmaaktheden. Verkeerde belichting, hoek, focus, etc. Dat neem ik voor lief.
Mijn camera’s door de jaren heen spant de periode van 1970 – 2020. Mijn vader had handmatige spiegelreflex camera’s en kende alle instellingen, mogelijkheden en optimaal gebruiken van zijn camera. Aparte, elektronische flitsers die instelbaar waren en van zijn foto’s maakte hij dia’s die hij zelf raamde en waar hij, met muziek, voorstellingen van maakte.
Ik denk dat ik daarmee niet alleen de liefde voor fotografie heb geërfd, maar ook om iets met foto’s te doen. En de bewerkingsmogelijkheden van nu, daar kon mijn vader alleen maar van dromen.
©Zantara2020
16.10.2020
